Ik kom toch terug op mijn eerder gedane belofte door toch weer over inspiratiebronnen in de muziek te schrijven. De inspiratiebron Schaken of Chess is er eentje die ook heel veel moois opgeleverd heeft. Een bloemlezing gelardeerd met wat plaathoezen.

In de vorige twee columns (link en link) heb ik beide keren drie inspiratiebronnen voor musici behandeld aan de hand van enkele voorbeelden. Deze column bevat de laatste door mij aangemaakte categorieën, in dit geval dus vier.

In de vorige column heb ik in dit onderwerp afgetrapt met de categorieën Oorlog, Verhalend/Vertellend en Feest. Ik heb dus nog 7 categorieën over. De bedoeling is dat ze allemaal aan de orde komen. Dat worden hoogstwaarschijnlijk drie columns. Ik begin deze column, de tweede dus, met Overige ellende.

Deze column gaat over de vraag waar een artiest zijn of haar inspiratie vandaan haalt. Deze vraag valt nog niet zo gemakkelijk te beantwoorden. Ik heb gekozen voor dit onderwerp naar aanleiding van een oud liedje uit 1966 van de Amerikaanse studentenband The Royal Guardsmen.

Zoals al een aantal keren beloofd, hierbij dan een korte blik in dat mooi boek van Battus, alias Drs. G van Buren alias Hugo Brandt Corstius.

Lapis Lazuli, zo heet het nieuwste bouwsel (een aquarium met een plat dak is het!), dat momenteel naast de Middenwaard verschijnt. Ik ben nogal nieuwsgierig aangelegd dus was wel benieuwd naar de betekenis van dat woord (of woorden eigenlijk). Meestal hebben nieuwbouwprojecten een naam die voor Nederlandse oren wat mooier en/of bekender overkomt, zoals de wijk Broekhorn die vernoemd is naar de polder waar hij verschijnt, of de Draai, ook vernoemd naar de grond waarop deze wijk wordt gebouwd.

Zoals de vorige maand al aangekondigd, wederom een boekbespreking en wederom is de Nederlandse taal samen met mijn boekenkast de inspiratiebron. Het wordt echter niet het door mij beoogde boek, daarover in een latere column, maar een fraai boekje uit 1985 dat weldegelijk met schaken van doen heeft. Het heet: "Hartversterkende schimscheuten" en is voor de rechtgeaarde schaakliteratuurliefhebber een must. Het is een selectie van artikelen van diverse schakers/schrijvers van het roemruchte blad Schaakbulletin uit de eerste 15 jaren dat dit magazine werd gepubliceerd.

Ik ben voor deze column, de eerste van het coronaseizoen 2020–2021, maar eens in mijn boekenkast gedoken op zoek naar half vergeten juweeltjes. Dat werd door Piet Konijn ook al gedaan, maar hij beperkt zich tot schaak- en aanverwante boeken. Degenen die mij een beetje kennen, weten dat ik een bewonderaar ben van alles wat met taalgrappen en/of woordspelingen te maken heeft. Zo ben ik o.a. in het bezit van een lijvig boek met de complete liedteksten van Drs. P.

Soms denk ik wel eens, het schrijven van een column toont veel overeenkomsten met het schrijven van een cabaretprogramma of een nieuw lied(je). Je zit soms uren te dubben en na te denken, maar je krijgt niets goeds bedacht, er komt eenvoudigweg niets goeds uit je pen/potlood/tekstverwerker. Op andere momenten bereik je precies hetzelfde in nog geen vijf minuten!

Als je, zoals de meesten van ons in deze tijd, veel binnen zit moet je wat doen om de tijd te door te komen. Sommigen van ons vinden soelaas in het online schaken, maar dat is niets voor mij, ik ben liever met iets creatiefs bezig. Maar ook ik heb soms behoefte aan het verzetten van de zinnen op een andere wijze. De tijd naar je hand zetten, of zoals in een verhaal van Marten Toonder, de tijd doden.