Een paar maanden geleden ontstond het plan om een aantal statistieken te presenteren. In het begin leek het een uitdaging om aan 10 afleveringen te komen, maar gaandeweg blijkt het tegendeel waar: Er is nog zoveel dat ik wil presenteren in een paar weken! Deze week daarom een dubbeldik nummer. In dit nummer staan overzichten van alle grote winnaars en koplopers van de interne competitie. Verwijzingen naar eerdere afleveringen in de links (deel 1) (deel 2) (deel 3) (deel 4) (deel 5).

We kijken weer naar de interne competitie van 2013-2023, alleen over de partijen in het klassieke speeltempo. Zoals bekend staan ieder seizoen 3 cycli op het menu. Deze 3 cycli zijn losse competities met losse winnaars, maar er is ieder seizoen ook een samengevoegd klassement ter bepaling van de clubkampioen. Alle deelnemers aan de interne competitie worden iedere cyclus verdeeld over 3 subgroepen: A, B en C. De hogere subgroepen beginnen met meer punten aan de cyclus, maar uiteindelijk kan iedereen ingedeeld worden tegen alle speelsterkten en kan iedereen zichzelf opwerken naar de bovenste regionen van de ranglijst. Door hoog te eindigen promoveer je van subklasse, door laag te eindigen degradeer je. In onderstaande statistieken wordt naast de totale ranglijst ook gefocust op de lijst van B-spelers en C-spelers.

De afgelopen 10 jaar zijn we, met dank aan de coronacrisis, maar 27 keer aan een cyclus begonnen. Tweemaal hebben we het seizoen abrupt moeten beëindigen, dus 25 keer is de cyclus ook echt afgesloten. In het jaar 2020-2021 hebben we te weinig gespeeld om een clubkampioen te benoemen. De medaillespiegels gaan dus over 25 cycli of 9 seizoenen. In de statistieken over de kopposities en de subgroepverdeling zijn de afgebroken coronacycli wel meegenomen. Een ander dilemma was de interpretatie van gelijke standen. In de interne competitie gebruiken we weerstandspunten (WP) en Sonneborn-Berger (SB) als tiebreaker, maar aan het eind van de rit stellen we graag dat spelers even goed gepresteerd hebben. Bij de medaillespiegels telt gelijk eindigen daarom ook mee. Alleen de statistieken over kopposities zijn gefocust op de koploper na tiebreakers, vooral omdat het indelingsprogramma ook één koploper benoemt met een sterretje in de ranglijst.

Persoonlijk vind ik het jammer dat we op onze website geen volledige eregalerij hebben van alle clubkampioenen en interne competities. Op mijn wensenlijst staat het plan om dit ooit eens completer te maken, maar daarvoor heb ik wellicht hulp nodig van oudgedienden die materiaal hebben bewaard.

Na ieder seizoen wordt een eindranglijst opgesteld en kronen we iemand tot clubkampioen. In het seizoen 2020-2021 hebben we niemand tot kampioen kunnen kronen. Dit werd in 2021-2022 gecompenseerd door twee winnaars uit te roepen: Marijn Wester moest het kampioenschap met mij delen. De recordkampioen van het afgelopen decennium is overduidelijk Dennis Keetman. Vanaf 2014-2015 tot en met 2017-2018 werd Dennis vier keer op rij clubkampioen, de jaren daarna ging het goud viermaal naar de familie Wester. Achter de clubkampioen zien we met 13 medaillewinnaars een grote variatie aan podiumplaatsen. In de statistiek staan ook de 14 spelers benoemd die een top 10 als hun beste resultaat hebben, hun hoogste positie staat in de kolom "Beste".

In onderstaande statistiek kijken we naar de medaillespiegel op basis van de cycli. Niet verrassend is dat Dennis Keetman de meeste cycli won, zijn voorsprong op de rest is heel groot. Toch zijn meer cycli door iemand anders gewonnen: 10 keer wel door Dennis, 15 keer door iemand anders. Die 15 cycli kennen maar liefst 10 verschillende winnaars. Naast een elftal winnaars, kunnen we ook een eltal opstellen van schakers die op het podium zijn blijven steken.

Bonusfeitje: Deze statistiek bevat vooral A-spelers, het is slechts 6 keer gelukt dat een B-speler op het podium kwam. Eervolle vermeldingen voor Gerrit van Oostrum (2e als B in 19-20 C1), Karel Keesman (3e als B in 13-14 C3), Johan Wester (3e als B in 17-18 C1), Edwin Vemeulen (3e als B in 19-20 C1) en Justin van Ingen (3e als B in 22-23 C1). Zelf werd ik 3e als B-speler in 14-15 C2.

De veelwinnaars in de A worden door de jaren heen regelmatig bewierookt. Het is daarom interessant om te kijken hoe gepresteerd wordt in de overige subgroepen. Door pech, inactiviteit of een vormcrisis kunnen toppers soms in de B-subgroep belanden, maar meestal duurt dit slechts één cyclus. Zijn er ook schakers die vaker in de B-groep belanden en zichzelf hier blijven bewijzen? Onderstaande statistiek toont aan dat Chris Holdorp en Emiel Piek zulke spelers zijn! Zij hebben beide driemaal de B-groep gewonnen en ook nog eens twee andere podiumplaatsen behaald. In de 25 cycli hebben 24 verschillende schakers de B-groep op hun naam geschreven, hier zitten wel veel ex aequo's tussen.

Bert van Brenk was het afgelopen decennium de koning van de C-groep. Het zou mooi zijn als Bert het komende decennium ook weer zijn schaakkunsten komt tonen. Henk de Waal, René Blokker en Siem Appelman hebben ook meermaals de C-groep op hun naam geschreven. Piet van Veelen heeft met 6 podiums de meeste medailles van de C-groep in zijn prijzenkast, zijn enige overwinning dateert wel alweer van 2014-2015.

Naast de winnaar van de cyclus, kunnen we ook kijken naar de leiders na iedere speelronde. Het mag geen verrassing heten dat Dennis Keetman ook hier bovenaan staat. Na 100 van de 282 speelronden stond Dennis bovenaan de ranglijst. Na de overige 182 speelronden hadden 23 andere spelers de koppositie in handen. Wanneer we naar ex aeqo's kijken dan zijn er nog 8 andere spelers die bovenaan hebben gestaan. Veel van de ex aequo's vonden plaats in de eerste speelronden van de cyclus: Een overwinning in speelronde 1 is een gegarandeerde koppositie voor A-spelers. De startranglijst telt niet mee in onderstaande statistieken.

Bonusfeitje: Slechts in twee gevallen was de koploper geen A-speler. In 2013-2014 was Karel Keesman als B-speler lijstaanvoerder na speelronde 8 en 9 van cyclus 3.

Bonusfeitje: Johan Wester kreeg het in cyclus 1 van 2019-2020 voor elkaar om de hele cyclus de koploper te zijn (na tiebreakers). Dennis Keetman (4x), Peter Hoekstra, Richard van Diepen en Marijn Wester konden dit alleen als je ex aequo's meetelt.

In onderstaande statistiek staan de kopposities in de B-groep uitgewerkt. Dit is weeral een zeer gemêleerd gezelschap: A-spelers die per ongeluk afgezakt waren, maar ook spelers die echt een persoonlijke topprestatie leverden met het behalen van een koppositie. Het recordaantal is slechts 21 keer, door Karel Keesman die dit in twee cycli bewerkstelligde.

Bonusfeitje: Zelf had ik 11 van de 11 speelronden als B-speler de koppositie in het afgelopen decennium. Het is Johan Wester en Karel Keesman ook gelukt om als B-speler de koppositie vast te houden van ronde 1 tot en met ronde 11.

In de C-groep zien we minder afgezakte A-spelers, maar nog wel een grote variatie aan koplopers. Maar liefst 51 verschillende schakers hebben zichzelf in 282 speelronden de koploper mogen noemen. Voor een kleine 10% van de speelronden droeg deze lijstaanvoerder de naam Bert van Brenk. We zien nog steeds veel afwisseling, het is nog nooit iemand gelukt om vanaf ronde 1 tot en met ronde 11 de koppositie van de C te behouden (zelfs niet als ex aequo's meetellen).

Tijd voor een kleine analyse. Onderstaande statistiek laat zien hoeveel punten je gemiddeld nodig hebt om een bepaalde positie in de eindstand te bereiken. Als je het afgelopen decennium op 80 punten uitkwam dan eindigde je minimaal op de 7e plek en maximaal op de 3e plek in de cyclus. Dit kan handige informatie zijn om je ambities op af te stemmen. In de tabel staat ook de zogenaamde 80e percentiel, met dit puntenaantal ben je 80% zeker dat je een bepaalde plek op de ranglijst bemachtigt. Met 100 punten ben je bijvoorbeeld 80% zeker van de 1e plek in de cyclus.

Bonusfeitje: De afgelopen cyclus zette Dennis Keetman het record neer met 108 punten in één cyclus. Naast Dennis (6x) hebben ook Richard van Diepen en Jean-Paul Ory de 100 punten behaald.

Tot slot een overzicht van alle clubgenoten en de subgroepen waarin ze hebben gespeeld. De meeste schakers komen overwegend in dezelfde groep uit. 22 van de 112 spelers hebben echter in alle verschillende subgroepen gespeeld het afgelopen decennium. Geen enkele schaker heeft alle 27 cycli meegedaan in dezelfde subgroep. In de A-groep kom ik met 26 deelnames het dichtst in de buurt, in de B-groep staat de teller voor Piet C. Konijn op 24 en in de C-groep staat de teller voor Rens Rensen op 26. Aan de hand van deze tabel kan je nog beter inschatten hoe bijzonder het is dat iemand hoog staat in bepaalde statistieken.