Deel 2 : 1970 tot 1975
Diverse onderkomens.
In het begin van de 70er jaren hadden we wat problemen om tot een vast schaakhonk te komen. Nadat we uit Café Jak waren vertrokken zwierven we wat door Heerhugowaard. De juiste volgorde van de locaties is niet helemaal bekend. Was het eerste De Lick aan de Lindenlaan en daarna het Hescohuis…..(Aan de Erasmuslaan)?? We moeten het nakijken. De Lick, waar we minder dan 2 jaar hebben gespeeld, ging in de fik. Geruchten gingen dat omwonenden in het weekend last hadden van het jongeren gebeuren. Ook toen al. Hoe het ook zij, al het schaakmateriaal was verbrand en ik zie Sturm nog op de rokende puinhoop staan met een deel van een klok in zijn handen."Hij loopt nog!" Liepen ze zeker beter dan nu ! Gelukkig waren wij wel goed verzekerd via van Egmond en de ABN-bank. Binnen no time hadden we weer nieuw schaakmateriaal. We gingen weer op zoek naar een nieuw onderkomen en vonden die eerst in de Kuiters Boerderij (De Stulp) en het volgend jaar in de verbouwde Kuiters Hal, alwaar ook Tafeltennisvereniging DOV gehuisvest was.
De eerste jaren in de bond.
In de Kuiters Boerderij speelden wij onze eerste bondswedstrijd tegen Bergen. Een wedstrijd die daarna, gezien het karakter, altijd tot een soort derby werd. Op de topborden had Bergen sterke spelers als Pielaet, Arp, maar ook van het bekende Bergense euvel; klopbaar op de onderste borden, was toen al sprake. (Na ons resultaat dit jaar tegen Bergen, moeten we ons standpunt misschien wel wijzigen.)(Voorts zou het interessant zijn eens te bekijken hoeveel wedstrijden de clubs tegen elkaar hebben gespeeld en de score tot nu toe.) We kwamen dan ook al snel voor, ook al omdat 1 speler bij Bergen niet kwam opdraven.Halverwege de avond viel het licht uit. Grote consternatie! De hoofdstop was gesprongen. Het duurde zeker 20 minuten voordat we weer licht hadden. De klokken werden tijdens die verduistering gestopt en de stellingen bleven zoals ze waren alhoewel sommige voorstelden om maar een dame van het bord te verduisteren. Na komst van een man van de PEN kon de wedstrijd voortgezet worden en eindigde uiteindelijk in 4-4 omdat we op de topborden nog niet tegen Bergen opgewassen waren.
In de jaren 70 begon de grote uitbreiding van Heerhugowaard. Wijken als de Schilderswijk, de Bomenwijk, de Raadhuiswijk en de Schrijverswijk werden uit de grond gestampt. Gevolg was wel dat we langzaam in ledenaantal begonnen toe te nemen. Eén van de nieuwe aanwinsten was Cees Beerens. Cees was een kleine man die met zijn scherpe geest en idem scherpe tong niet altijd vrienden maakte. Maar hij had een groot hart (en een klein hartje) en wat meer was hij was een scherp tacticus in het schaakspel en maar weinigen waren in die tijd tegen hem opgewassen. Cees was een welkome versterking en speelde in die tijd op het eerste bord en scoorde menig punt.
Uit de verslagen uit die tijd, in het najaar van 1972 kwam het eerste nummer van de "Z"uit, blijkt dat Heerhugowaard 1 in 71 al meedeed aan de NHSB-competitie en toen ook kampioen moet zijn geworden. Dit gezien het feit dat een jaar later een 2e achttal al actief was in de 4e onderbond. Dit team deed toen ook een gooi naar het kampioenschap. Teamleden waren in die tijd o.a. Fred van Egmond, Wiebe Boersma, Opa Niek Schouten en niemand minder dan Niek Dekker. Het team werd na een forse winst op Aartswoud 3 inderdaad kampioen.
In het midden van de jaren 70 begonnen we ook met een jeugdafdeling. Die had onmiddellijk succes. Met jeugdleiders als Jan van Haasteren en Cees Beerens werden de eerste schreden gezet op het "jeugdschaakpad". Evenals bij de senioren begonnen we met massakampen tegen Opening '64. In die tijd was Rob Groot (zoon van Henk) één van de talenten, samen overigens met jongens als John Pluister en Hans Grootjen. Maar Opening bezat in Liafbern Riemersma een nog groter talent. Een talent dat later zelfs uitgroeide tot landelijke topper.
Eén van de allerleukste kampioenschappen uit die tijd, was zeker het kampioenschap van de 3e klasse A. in het seizoen 73-74. Gedurende het gehele jaar gingen 2 clubs aan de leiding, namelijk Strandloper uit Petten en Heerhugowaard. Beide hadden op een stormachtige 13e december tegen elkaar gespeeld en het was 4-4 geworden. Daar beide clubs niet meer in de fout gingen moest het op een beslissingswedstrijd aankomen. Deze werd verspeeld op vrijdag 5 april in "het Zweetkamertje" bij Opening '64. Marees had zo zijn eigen methodes om gasten binnen te loodsen. Hij posteerde jonge schakers langs de weg met schaakborden en dat was voor de chauffeur het teken van: "we zitten goed".In de eerste sessie werd een 3,5-0,5 voorsprong bereikt, maar de overige 4 partijen werden afgebroken en zouden later worden uitgespeeld.
We citeren nu verder de "Z", 2e jaargang nummer 7, voor het verdere verloop van deze beslissingswedstrijd.
We besloten nog even langs de Kuitershal te gaan, om nog "even" na te analyseren over de afgebroken partijen. Hier (in de Kuitershal) was een vrolijk feest aan de gang. Er was jolijt en gezelligheid voor 10 en drank voor 100. Onder het gestamp van "Dine Myte", "Tigerfeet" en ander gemud, begaven wij ons, schuchter tussen de dansers doorbewegend, ons materiaal
angstvallig tegen ons aangedrukt, naar het achterzaaltje, nadat we nog juist tijd hadden gevonden om een dubbele portie bier te bestellen. Hoewel W.Boersma verloren stond, stemde voorlopige analyse van de andere partijen osn niet ontevreden. In alle partijen was remise haalbaar. Bij de partij van W.Buizer (wiens stelling ontstaan was na een hevige tijdnood, 22 zetten in 5 minuten !!) was deze remise het minst makkelijk te bereiken, liever gezegd, 't was razend moeilijk.Na nog een fris uurtje te hebben doorgeanalyseerd, waarin alles nog onduidelijker was geworden, gingen we naar huis, om onder de wol te dromen van prachtige sotcombinaties, of nachtmerries over hallucinerende tijdnoodfases, grove blunders en vergokte kampioenskansen.
Nadat 1 partij was opgegeven (Wiebe Boersma) en er 2 uitgepeeld werden (Maarten de Haas remise tegen J.P.Levendig en Wim Buizer verloren van M.Levendig) was de stand 4-3 voor Heerhugowaard. Nu hing alles af van Piet de Haas aan bord 1, die zeker niet beter stond tegen A.C. de Beurs. Laatstgenoemde kon de druk en de belangstelling rond het bord niet echt aan en verloor de controle over de partij waarna Piet ruimschoots remise kon maken en wij de beslissingswedstrijd met nipt verschil wonnen.
Aldus kwamen we in de herfst van 74 uit in de 2e klasse onderbond