Deel 5: De jaren 80

Na de opmerking van Eric, tijdens de ledenvergadering, maar weer de stoute schoenen aangetrokken en me aan de historie van de sv gezet. Nee mensen het waren geen zwarte bladzijden, we zaten behoorlijk in de lift. Om nog even het geheugen op te frissen, ons “speellokaal” was de Schakel. We zaten daar in diverse zaaltjes, kan ik me herinneren. Onder in de kelder, de trap af, was al meteen te klein. Moest je voor een kopje koffie een flink eind lopen, weet ik wel. Naderhand in die lange vrij ongezellige zaal voor het toneel. Was hard nodig, want bij de jeugd maakten we zo’n groei door, dat we zelfs op een bepaald moment een ledenstop hebben moeten invoeren. Dit heeft Heerhugowaard uiteindelijk een grootmeester gekost, want in die tijd kwam ene “Young mister” Beers op de wachtlijst te staan. Toen de wachtlijst uiteindelijk werd opgeheven was Jeroen al bijna een twintiger en nadien is het nooit meer wat met hem geworden…..

Als je dan donderdagnacht…vrijdagmorgen naar huis fietste kon het wel eens gebeuren, dat je een lang wit lint in de bosjes langs de Middenweg zag liggen… Nadere inspectie leverde dan op dat het om toiletpapier ging. Oh, oh, de gebroeders B. (van de Waardse jeugd)* waren weer bezig geweest) Na afloop van hun schaakavond hadden ze een WC-rol uit de Schakel gepikt en deze langs de lange Middenweg uitgerold. Kon ik natuurlijk bij Koos Metselaar op het matje komen. Ook zijn er eens rollen op de WC in de fik geraakt. Dat was een ernstiger soort baldadigheid.

Hoe zat dat toentertijd eigenlijk met roken ? Helemaal zeker weten doe ik het niet, maar ik denk dat toen we in het kleine zaaltje zaten, de rokers pas om 10 uur mochten beginnen (met roken) Ach arme en het is sindsdien alleen maar slechter voor ze geworden. Als ze nu een pafje op willen steken moeten ze de ijzige winterse kou in. Laten wij zuinig zijn op onze rokers !! (600 Euro boete of neem een kanskaart !!) Intussen zijn we weer aardig teruggekeerd op onze schreden en wordt het roken niet meer gezien als asociale bezigheid, maar als tijdverdrijf en om van je geld af te komen. Persoonlijk vond ik het vroeger altijd lekker om tegen een roker te schaken, behalve die ene keer tegen Bert van Brenk, die mij steeds de rook in het gezicht blies…. Niet bewust overigens. Zelf heb ik me er eens aan bezondigd, een hele teen knoflook op te vreten voor een schaakwedstrijd. Tegenstander Dingeman Buizer (Buizart.da) is toen onverwijld gemigreerd naar Dan Markskie…..

We hadden een sterke club. Cees Beerens was nog steeds een mannetjesputter, maar de concurrentie was groot: Piet de Haas, Joop van Vuure, Willem Driessen, de gebroeders Fokkink roken (alweer roken ?) allemaal aan het clubkampioenschap. Halverwege de jaren tachtig was Ruud Nobbe nog korte tijd lid van onze club. Eén seizoen bleek hij onverslaanbaar. Ook Ko Heilig was uit het goede schakershout gesneden, maar het bridgevirus begon toen al stevig rond te waren en zou in de loop der tijd de nodige slachtoffers maken. Standaardzin van Ko was, als het hem weer eens voor de wind ging tijdens een partij; “Dat mag wonderstamppot heten…” Twee bijnamen van Ko: Ko Nein (naar aanleiding van een intern competitievoorstel dat ik gedaan had.) en Ko Hort (gezien enige gelijkenis met Vlastimil) Hieronder hebben we nog een paar Look a likes geplaatst…. David Crosby, Arthur Youssoupov en Michiel Adriaanszoon. We hebben wel iets jeugdige foto’s genomen, gezien het feit, dat de heren (vooral Crosby en Hort) tegenwoordig een bijna witte kop met haren hebben. Oordeelt U zelf. Oh, ja, en als Ko dan een verslag moest maken van een wedstrijd tegen HWP Zaandam, dan werd er ondertekend met: Ko aan de Zaan.

In het midden van de jaren tachtig bereikten we voor de eerste keer de hoogste Noord Hollandse klasse, de promotieklasse. In wedstrijden tegen Bergen, een echte derby, ging het vaak op en neer. De ene keer was Heerhugowaardeloos, de andere keer beet Bergen, met Peddels en Spreeuwen weer in het zand. Uit welke personen bestond ons promotieklasse achttal ? Naast de genoemde Ko, waren dat Piet de Haas, Cees Beerens, Joop van Vuure, Harry Leibbrand en natuurlijk de gebroeders Fokkink. Robbert, de oudste en Willem Jan, de jongste (dat verwacht je niet he….) Willem Jan, door Ko ook wel Billy Joe genoemd (en later WAN) presteerde het een keer tegen Weenink 2 vlak voor de wedstrijd flauw te vallen. Hij werd weer bij zijn positieven gebracht, maar iedereen was een beetje van slag door dit incident. Hoe dan ook Heerhugowaard verloor met 8-0 en wat nu het sterke was, Weenink 1, ook thuis spelende, won eveneens met 8-0. Er werd dus met 16-0 gewonnen, en dat is daarna nooit meer voor gekomen. Maar ja, koters, waar praten we over. Weenink bestaat al lang niet meer, maar Heerhugowaard is nog steeds alive and kicking (ass !!) Als het een beetje tegenzit spelen er volgend seizoen 4 teams in de 3^e klasse !! Heerhugowaard 1, 3^e klasse KNSB, Heerhugowaard 2, 3 en 4, 3^e klasse onderbond. Das een flinke kloof en laten we hopen dat het laatste niet gebeurd.

Volgende keer gaan we verder met de historie van de club, dan de jaren 1985 – 1990……